+Το εαυτό μου γιορτάζω κι αυτόν τραγουδώ
Κι αυτό που δέχομαι εγώ, κι εσύ θα δεχτείς,
Γιατί κάθε μόριο που ανήκει σ' εμέ, ανήκει εξίσου σ' εσέ
+Πρόσεξε, δεν δίνω ούτε συμβουλές ούτε μικροελεημοσύνες
Όταν δίνω, δίνω τον εαυτό μου
Γουόλτ Γουίτμαν
τέλος.
Τρίτη 28 Ιουνίου 2011
Τρίτη 8 Ιουνίου 2010
Μακιγιαρισμένες Αλήθειες
Τι νιώθεις όταν δεν λες την αλήθεια για τα συναισθήματά σου; ...ή μάλλον, όταν η αλήθεια σου είναι μακιγιαρισμένη;
Πονάς;
Όχι
Φοβάσαι;
Όχι
Αγαπάς;
Όχι
Ερωτεύεσαι;
Όχι
Ένα ψέμα όλη σου η ζωή, απλά και μόνο για να μην πονάς, ή πονέσεις. Άξιζε τόσο ψέμα;
Και τώρα που το αντιλαμβάνεσαι, τι; Δεν νομίζεις οτι είναι αργά; Εκεί που οι πρωτοβουλίες σου λιγοστεύουν, αρχίζεις και λιώνεις, μέρα με τη μέρα όλο και περισσότερο.
Που να ΄ξερε πως οι αλήθειες μου ήταν μακιγιαρισμένες.
Που να΄ξερες
Πονάς;
Όχι
Φοβάσαι;
Όχι
Αγαπάς;
Όχι
Ερωτεύεσαι;
Όχι
Ένα ψέμα όλη σου η ζωή, απλά και μόνο για να μην πονάς, ή πονέσεις. Άξιζε τόσο ψέμα;
Και τώρα που το αντιλαμβάνεσαι, τι; Δεν νομίζεις οτι είναι αργά; Εκεί που οι πρωτοβουλίες σου λιγοστεύουν, αρχίζεις και λιώνεις, μέρα με τη μέρα όλο και περισσότερο.
Που να ΄ξερε πως οι αλήθειες μου ήταν μακιγιαρισμένες.
Που να΄ξερες
Κυριακή 7 Φεβρουαρίου 2010
To δέντρο που έδινε...
http://www.youtube.com/watch?v=_9pniCBn5sc
'Ενα απο τα αγαπημένα μου βιβλία σε μορφή βίντεο...
"Listen to the mustn'ts, child, listen to the don'ts. Listen to the shouldn'ts, the impossibles, the won'ts. Listen to the never haves then listen close to me...
Anything can happen, child, anything can be..."
Σελ Σιλβερστέιν
Πέμπτη 29 Οκτωβρίου 2009
C' est la vie...
Έτσι είναι η ζωή λοιπόν;
Κρυβόμαστε όλοι πισω απο τη φράση αυτή και βολευόμαστε...
Βολευόμαστε και έρχεται η μέρα που ξυπνάμε και κοιτάζουμε γύρω μας, και τι βλέπουμε;
Ενα κόσμο γεμάτο όνειρα, που άλλοι έκαναν για μας, που άλλοι φρόντισαν... Πρώτα έρχεται η απογοήτευση και ύστερα ξεχνιέται και αυτό το συναίσθημα, όπως όλα αυτά που έχουν στιβαχθεί σε μια γωνιά, όλα αυτά τα χρόνια...
Φταίει η κοινωνία; Φταίει το κράτος;
Όχι φίλε μου... Φταις εσύ και ο μίζερος κόσμος σου, που δεν παίρνεις τη ζωή στα χέρια σου, που έπαψες να προσπαθείς, που έπαψες να ζεις... Που κοιμάσαι το βράδυ, μη έχοντας γευτεί την πληρότητα της ημέρας σου, της δικής σου ημέρας, που "ξυπνάς" ξανά χωρίς σκοπό. Και ξανά και ξανά και ξανά... Γιατί;
Γιατί έτσι είναι η ζωή λοιπόν...
Κρυβόμαστε όλοι πισω απο τη φράση αυτή και βολευόμαστε...
Βολευόμαστε και έρχεται η μέρα που ξυπνάμε και κοιτάζουμε γύρω μας, και τι βλέπουμε;
Ενα κόσμο γεμάτο όνειρα, που άλλοι έκαναν για μας, που άλλοι φρόντισαν... Πρώτα έρχεται η απογοήτευση και ύστερα ξεχνιέται και αυτό το συναίσθημα, όπως όλα αυτά που έχουν στιβαχθεί σε μια γωνιά, όλα αυτά τα χρόνια...
Φταίει η κοινωνία; Φταίει το κράτος;
Όχι φίλε μου... Φταις εσύ και ο μίζερος κόσμος σου, που δεν παίρνεις τη ζωή στα χέρια σου, που έπαψες να προσπαθείς, που έπαψες να ζεις... Που κοιμάσαι το βράδυ, μη έχοντας γευτεί την πληρότητα της ημέρας σου, της δικής σου ημέρας, που "ξυπνάς" ξανά χωρίς σκοπό. Και ξανά και ξανά και ξανά... Γιατί;
Γιατί έτσι είναι η ζωή λοιπόν...
Δευτέρα 3 Αυγούστου 2009
Κάποιος, κάποτε είχε πει οτι ο άνθρωπος είναι 10% ο εαυτός του και 90% ο "εαυτός" του στα μάτια των άλλων... Αυτό το διαπίστωσα χθες που κοιτούσα πιο έντονα ανθρώπους που συμπεριφέρονταν ψεύτικα, σαν να μιμούνται κάποιον άλλο, να μην είναι αληθινοί...
Κι εκεί που αποζήτας κάτι πιο αληθινό, όταν το βρίσκεις... κάτι πάλι θα σε χωρίζει απο αυτό
Κι εκεί που αποζήτας κάτι πιο αληθινό, όταν το βρίσκεις... κάτι πάλι θα σε χωρίζει απο αυτό
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)