There is a pleasure...

There is a pleasure in the pathless woods,
There is a rapture on the lonely shore,
There is society, where none intrudes,
By the deep sea, and music in its roar:
I love not man the less, but Nature more,
From these our interviews, in which I steal
From all I may be, or have been before,
To mingle with the Universe, and feel
What I can ne'er express, yet cannot all conceal

Byron

Little pink house...

http://www.youtube.com/watch?v=lJFr1ipOcwA

Lilacs and tiger-lilies
won’t be enough for me when you’re gone
Hollyhocks, gladiolas,
will never replace this face

In your little pink house
with the blue polka-dots
I learned what I was and what I was not,
Supposed to be...

Bleeding heart,
lily-of-the-valley
Snapdragon, rambling rose
You’ll never make it in this world
If you’re not one of those

In your little pink house,
with the blue polka-dotsI
learned what I was and what I was not
Supposed to be...

Diadem, orange sensation
Diorama, bell canto,
Baby-Lune, and princess too,
But you were the one I chose.

Ένα πιάνο τελικά μπορεί να σε ταξιδέψει πολύ μακριά...
Όπως μια αγάπη.

Περιμένω...

...το μέλλον που έρχεται μετά τις πανελλήνιες με ανυπομονησία!
Κάποιοι τα βλέπουν όλα απαισιόδοξα, κάποιοι διαρκώς αισιόδοξα,
μα η Ελένη είναι στο ενδιάμεσο και το μόνο που βλέπει είναι φως.
Παρά τις δυσκολίες που ήρθαν,
παρά τις δυσκολίες που θα ακολουθήσουν,
βλέπω μόνο φως.

Ο κήπος του προφήτη...

"Τα παιδιά σας δεν είναι παιδιά σας.
Είναι οι γιοι και οι κόρες της λαχτάρας
της Ζωής για τη ζωή.
Έρχονται στη ζωή με τη βοήθειά σας,
άλλα όχι από σας,
Και μ' όλο που είναι μαζί σας,
δεν ανήκουν σε σας.

Μπορείτε να τους δώσετε την αγάπη σας,
όχι όμως και τις ιδέες σας,
γιατί αυτά έχουν τις δικές τους ιδέες.
Μπορείτε να στεγάσετε το σώμα τους,
όχι όμως και την ψυχή τους,
γιατί η ψυχή τους κατοικεί στο σπίτι του
αύριο, που εσείς δεν μπορείτε να επισκεφτείτε,
ούτε στα όνειρά σας.

Μπορείτε να προσπαθήσετε να τους μοιάσετε,
αλλά μη γυρεύετε να κάνετε αυτά να
σας μοιάσουν.
Γιατί η ζωή δεν πηγαίνει προς τα πίσω
και δε σταματά στο χθες.

Εσείς είστε τα τόξα απ' όπου τα παιδιά
σας σα ζωντανά βέλη θα τιναχτούν μπροστά
Ο τοξότης βλέπει το σημάδι πάνω στο
μονοπάτι του άπειρου, και σας λυγίζει με τη
δύναμή του ώστε τα βέλη του να τιναχτούν
γοργά και μακριά.

Το λύγισμά σας στο χέρι του τοξότη ας
είναι για σας χαρά.
Γιατί όπως αυτός αγαπά τα βέλη που πετουν,
έτσι αγαπά και τα τόξα που είναι σταθερά..."

Ενα απόσπασμα απο το βιβλίο "Ο κήπος του προφήτη" του Χαλίλ Γκιμπράν,
οπου μιλάει για τα παιδιά, για τα παιδιά που δεν ανήκουν σε κανέναν.
Μπορείτε να το κατεβάσετε εδώ:
http://www.easy-share.com/1904724671/Χαλίλ Γκιμπράν - Ο Προφήτης & Ο Κήπος.pdf

Η λειτουργίας μας...

Συχνά έχω πολλές απορίες, ειδικά για την ερμηνεία των λέξεων... Σήμερα δεν είχα απορία αλλά περιέργεια για το πώς μπορεί ενα λεξικό σε λίγες μόνο γραμμές να προσδιορίσει τη λέξη ζωή.
Ανατρέχοντας λοιπόν διάβασα πολλές ερμηνείες αλλα θα σταθώ σε δύο:
*η κατάσταση που διαφοροποιεί τα ενόργανα όντα από τους άψυχους οργανισμούς.
*η λειτουργία ενός προϊόντος.

Δηλαδή ενας άνθρωπος για να μπορεί να θεωρηθεί οτι ζει θα πρέπει να λειτουργεί, να είναι ενεργός, να διαφοροποιείται απο τα αντικείμενα που δεν έχουν ψυχή, που δεν έχουν ενέργεια και αυτό συνεπάγει τη ζωή. Είναι όμως τόσο απλό;
Συνεχίζω το ξεφύλλισμα και ως αντώνυμο παραθέτει τον θάνατο. Μμμμ... μήπως όμως είναι η αδράνεια; Ο ανεκμετάλλευτος χρόνος; Η μη λειτουργία μας; Η απάθεια;

Αυτά αναρωτιόμουν ώσπου με πήρε το βράδυ...

Και όπως λέει και ο Καζαντζάκης:
"Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο, καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο. Το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή."